Δευτέρα 13 Ιουνίου 2011

Τρουπής Θεόδωρος (1932-2008) από Σέρβου Γορτυνίας



Troupis_LogotexnhsΓεννήθηκε στο χωριό Σέρβου της Αρκαδίας στα 1932. Άφησε την τελευταία του πνοή στην Κ. Αχαΐα το 2008 σε ηλικία 76 ετών. Εννέα μηνών ορφάνεψε και σπούδασε εργαζόμενος και με πολλές στερήσεις. Τέλειωσε το Δημοτικό Σχολείο στο χωριό του, το Γυμνάσιο στα Λαγκάδια και την παιδαγωγική Ακαδημία στην Τρίπολη. Στα 1955 στρατεύτηκε και υπηρέτησε την στρατιωτική του θητεία ως έφεδρος ανθυπολοχαγός πυροβολικού. Στα 1957 διορίστηκε δάσκαλος στην περιφέρεια Ελασσόνας και δίδαξε στα σχολεία Καλλιθέας και Σκοπιάς. Μετατέθηκε στην επαρχία Πατρών (1962) και δίδαξε στα δημοτικά σχολεία: Μετοχίου και 2ο Κ. Αχαΐας, απ΄όπου και συνταξιοδοτήθηκε (31.8.1988). Ως εκπαιδευτικός βαθμολογήθηκε πάντα με τον χαρακτηρισμό "άριστα" από τους προϊσταμένους του. Έγραψε και δημοσίευσε σε διάφορα έντυπα πάρα πολλά άρθρα παιδαγωγικού περιεχομένου καθώς και είκοσι βιβλία για παιδιά (παραμύθια, ποιήματα, θέατρο).
Στα 1964 νυμφεύθηκε τη δασκάλα Παπαδοπούλου Χ. Αικατερίνη, από τη Γαστούνη Ηλείας και απόχτησαν δύο γιους και μια κόρη. Τον Κωνσταντίνο (δάσκαλο-σκηνοθέτη), την Ελένη (φιλόλογο-μεταφράστρια, σύζυγο του Ζαν-Πωλ Μπουριγιόν) και το Χρήστο (γυμναστή).
Για τη συμβολή του συμπατριώτη Θ. Κ. Τρουπή στα συλλογικά μας πράγματα παραθέτουμε απόσπασμα ομιλίας του προέδρου του Συνδέσμου των Σερβαίων κ. Ηλία Χειμώνα.
"...Ο Θοδωρής υπήρξε διακεκριμένο και πάντα ενεργό και δραστήριο μέλος του Συνδέσμου. Εργάστηκε σταθερά για το καλό του Συνδέσμου και άφησε σε αυτόν ανεξίτηλη τη σφραγίδα του, με τα έργα του και την προσφορά του. Ήταν στην ομάδα που συνέλαβε και υλοποίησε την ιδέα της έκδοσης της εφημερίδας μας, του ΑΡΤΟΖΗΝΟΥ, επιμελήθηκε τον λογότυπο που μέχρι σήμερα χρησιμοποιούμε, διέθεσε την δαπάνη για την εκτύπωση του δεύτερου φύλλου και από τότε την τροφοδοτούσε με ύλη και ιδέες για συνεχή βελτίωση.
Παραβρισκόταν και συμμετείχε ενεργά σε όλες σχεδόν τις εκδηλώσεις του Συνδέσμου, είτε ήταν αυτές Γενικές Συνελεύσεις, στις οποίες μάλιστα συχνά προήδρευε και με τις επιτυχημένες παρεμβάσεις του βοηθούσε στη λήψη σωστών αποφάσεων, είτε ήταν ο ετήσιος χορός, είτε η κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας. Κορύφωση της προσφοράς του αποτέλεσε η διοργάνωση εκδήλωσης-φιλολογικού μνημόσυνου στη Μαρία Παναγοπούλου, στην αίθουσα Ελλήνων Λογοτεχνών, στην Αθήνα, για την οποία σήκωσε το μεγαλύτερο βάρος.
Οι μελλοντικές γενιές θα τον θυμούνται τον Θοδωρή και θα τον γνωρίζουν μέσα από τα έργα του και μαζί με αυτόν θα μαθαίνουν και το όνομα του χωριού μας. Γι αυτό είμαστε υπερήφανοι για αυτόν και θεωρούμε τυχερό το χωριό μας που στον γέννησε. Το χωριό μας τον ευγνωμονεί που με τα γραφτά του διέσωσε τη γλώσσα μας, την «ντοπιολαλιά», όπως την έλεγε, τους μύθους, τις παραδόσεις, τα τοπωνύμια, την τοπογραφία και πολλές πραγματικές ιστορίες του τόπου μας...".
Στα γράμματα εμφανίστηκε ο Θ. Τρουπής "ανεπίσημα" στα 1952 δημοσιεύοντας στίχους και μικρά πεζογραφήματα σε διάφορα έντυπα.
Στα 1957 τύπωσε την πρώτη ποιητική του συλλογή.
Στις 29.11.59 έδωσε την πρώτη του διάλεξη στον κινηματογράφο "Ζευς" της Ελασσόνας, με θέμα: "Κωστής Παλαμάς, εκατό χρόνια από τη γέννησή του". Το ίδιο έτος βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών και από τη Γλωσσική Εταιρεία για τις λαογραφικές του εργασίες-συλλογές και κυκλοφόρησε στη Λάρισα τη νουβέλα του "Ανθρωποι της σκαλωσιάς ".
Καταπιάστηκε με όλα τα είδη του έντεχνου γραπτού λόγου με πολλή επιτυχία.
Έργα του είναι:
Α) ΠΟΙΗΣΗ.
*Τα πρώτα φύλλα, 1957.
*Λειψά όνειρα 1960.
*Προς εαυτόν 1982
*Μετοικεσία 1992
*Καταφύγιο 1998
*Τα Αλφα-Βητάρια των Χάι-Κου 1993
*Λιανοτράγουδα 1993
*Μητέρες 1994
*Της Πατρίδας 2002
*Τα Αφελή 2002
*Τα αυτονόητα 2002
*Επιστολάρια 2003
*Τα αδέσποτα 2003
*Εσπερινά 2004
*Τα ανεπίσημα2004
*Φθινοπωρινά 2004
*Ανακομιδή 1998
*Ερωτική φαρέτρα 1998
Β) ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ
*Άνθρωποι της σκαλωσιάς 1959, 1983, 1990
*Σέπαλα θύμησης (διηγήματα 1980, 1990)
*Το λαούτο του Κωνσταντή (διηγήματα) 1982, 1990
*Η συμφωνία της ερημιάς (διηγήματα) 1990
*Τα παράσημα (διηγήματα) 1997
*Αναδρομικά (διηγήματα)
*Συμέλα (μυθιστόρημα) 2003
*Ιοκάστη (μυθιστόρημα) 2004
*Παροιμιακός και γνωμικός λόγος 2005 (Με Β. Δημουλά).
Γ) ΠΑΙΔΙΚΑ-ΣΧΟΛΙΚΑ.
*O Κοτσάμπασης και άλλα μονόπρακτα (θέατρο) 1971, 1980
*Ελάτε στη γιορτή μας (θέατρο) 1971
*Η χαρά του παιδιού (θέατρο)1980
*Κρινάνθια (ποιήματα)1966, 1976, 1980, 1991.
*Θυμάρια (ποιήματα) 1979
*Κοράλλια (ποιήματα)1980,1991
*Η μαλαματένια βρύση (παραμύθια) 1981, 1989, 1991
*Παίζω με τα γράμματα (γραμματική) 1991
*Τετράδιο Νέων Ελληνικών 1978
*Πίνακες Γεωγραφίας 1974
*Νεότερη ποιητική ανθολογία 1991
*Χαρούμενες ώρες
*Εξοχή (πατριδογνωσία)
*Τα τραγούδια της γιαγιάς (ποίηση)
*Νερατζούλα φουντωτή (ποιήματα) 1992
*Τα παιδικά (ποιήματα) 1998
*Αληθινά παραμύθια 1993
*Μαθητικό Ημερολόγιο 1991, 1992,
*Πασχαλίτσες 1998
*Τα παιδικά (ποιήματα) 1998
*Σχολικό εορτολόγιο 1998
*Τα τραγούδια της Χριστιάνας.
Δ) ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΑ.
*Περιοδικό ΣΕΡΒΟΥ (Σκαλίζοντας τις ρίζες μας).
Στο πολυσέλιδο αυτό περιοδικό (πάνω από 200 σελίδες το τεύχος) περιλαμβάνονται ποικίλα θέματα όπως:
Τεύχος 1: Γενικά, Νεκροταφείο Σέρβου.
Τεύχος 2: Παροιμίες, παροιμιώδεις φράσεις, ο γάμος και τα τραγούδια
του, ο θάνατος και τα μοιρολόγια του
Τεύχος 3: Η γκαστριά, η γέννα, το παιδί, νανουρίσματα ταχταρίσματα, αινίγματα, παιχνίδια, μύθοι, μόλογα.
Τεύχος 4: Τα φαγιά, τα ποτά, γιορτές, μάγια, ξόρκια, προλήψεις, όνειρα, ευχές, κατάρες, γιατροσόφια, αστρολογικά, μετεωρολογικά, ζώα, πουλιά, βότανα, δέντρα
Τεύχος 5: Τα επαγγέλματα
Τεύχος 6: Γλωσσάρι, γενεαλογικά, παρατσούκλια
Τεύχος 7: Μαρίας Παναγοπούλου (Άπαντα)
Τεύχος 8:Τοπωνύμια, κάστρα, πηγές, σπηλιές, νερόμυλοι, μαντριά, νταμάρια, καμίνια κλπ.


*Περιοδικό ΜΟΡΙΑΣ.
Έχουν κυκλοφορήσει περί τα 80 τεύχη. Πολλά είναι αφιερωμένα σε λογοτέχνες, θεατρικούς συγγραφείς και γενικά ανθρώπους των γραμμάτων όπως: Τάκη Δόξα, Μήτσο Κατσίνη, Περικλή Ροδάκη, Νικηφόρο Βρεττάκο, Λάμπη Λούκο, Ντίνο Βλαχογιάννη, Ηλία Σιμόπουλο, Αντώνη Γιαννόπουλο, Αντώνη Παπαδόπουλο, Γεράσιμο Κορολή, Γιάννη Αδάμου, Αντώνη Δρούγκα, Κώστα Γ. Μίσιο, Τάκη Καγιά. Λένια Χριστοφόρου, Αντώνη Σαμιωτάκη, Βασίλη Κ. Κούλη, Μαρία Παναγοπούλου κλπ. Το τελευταίο τεύχος είναι αφιερωμένο στο Σερβαίο λοχαγό Δημήτριο Τρουπή, που σκοτώθηκε στη Μικρασιατική Εκστρατεία.


Το τεύχος 11 είναι αφιερωμένο στο Μετόχι (Ιστορικά, Λαογραφικά, Σύμμικτα). Στο τεύχος 12 περιλαμβάνονται λαϊκοί μύθοι και ανέκδοτα και στο 13 περιλαμβάνεται το "Λαογραφικό Ονοματολόγιο". Το τεύχος 67 είναι: "Αφιέρωμα στο Σέρβου. Ιδιωματικό γλωσσάρι του χωριού 2003".
Επίσης ως έκδοση "Μοριά" κυκλοφόρησε το Σχολικό Εορτολόγιο (2005) και ο Καζαμίας (2006).
Ένα ακόμη έργο του λογοτέχνη είναι ο "ΟΝΕΙΡΟΚΡΙΤΗΣ" με 5 εκδόσεις μέχρι το 2005.
Ε) ΔΟΚΙΜΙΑ.
*Χρήστος Νικήτας-Στρατολάτης
* Το ωραίο και η αγωγή
* Κωστής Παλαμάς
* Κωνσταντίνος Καβάφης
* Οι αναλογίες των μεγεθών και οι αριθμοί στη ζωή και στην τέχνη
* Η γυναίκα στη Δημοτική Ποίηση
* Αντώνης Κ. Δρούγκας
ΣΤ) ΤΑΞΙΔΙΩΤΙΚΑ.
* Ελασσόνα, νιότη μου
* Από τη Σκιάθο στα Μετέωρα και άλλα.
Ζ) ΕΡΩΤΙΚΗ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ 1995 (χειρόγραφη).
Η) ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟ ΛΟΧΑΓΟ Δ. Θ. ΤΡΟΥΠΗ, 2008
Για το έργο και την προσωπικότητα του Θ. Τρουπή έχουν γράψει μεταξύ άλλων:
-Ο Δημοσθένης Ζαδές τον χαρακτήρισε: "...βιρτουόζο του σύντομου, μικρού διηγήματος..."
-Ο Χρήστος Κατσιγιάννης σημειώνει: "...Η πραγμάτωση των και συναισθηματικών προβληματισμών είναι από πετυχημένη μέχρι συγκλονιστική...".
-Ο Μήτσος Κατσίνης επισημαίνει: "...Το πάθος του για το χαμόγελο της ζωής, καλλιέργεια της ψυχικής ευγένειας και το ασύνορο πνεύμα, που κάνει την αγάπη δοξολογία του κόσμου...".
-Ο Τάκης Νατσούλης σημειώνει: "...Ο ελληνοπρεπής στίχος του έχει της αστρικής αχτίδας τη διάρκεια...".
-Ο Δημήτρης Γιάκος επισημαίνει: "...Την ανανέωση της λυρικής και της γλωσσικής μορφής, το γλωσσικό θησαύρισμα και την οικείωση του παραδοσιακού με τον ελεύθερο στίχο..."
-Ο Γιάννης Ανδρικόπουλος τον χαρακτηρίζει: "...Αστείρευτο και ανήσυχο συγγραφέα, ακοίμητο δημιουργό, που κομματιάζει την καρδιά του και την μοιράζει στους πονεμένους και αδικημένους...".
-Ο Παύλος Ναθαναήλ, πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Λογοτεχνών γράφει: "...Το σύντομο διήγημα, ένα λογοτεχνικό είδος που λάμπρυνε κάποτε η μεγαλοφυΐα ενός Τσέχωφ, βρήκε στα χέρια του συγγραφέα μας ένα γνήσιο εκπρόσωπο στη γλώσσα μας. Θεωρώ τον Θόδωρο Τρουπή μια από τις πιο αυθεντικές φωνές των Γραμμάτων μας...".
-Ο Δημ. Γρ. Τσάκωνας, ιστορικός της νεοελληνικής λογοτεχνίας καθηγητής, μεταξύ άλλων γράφει: "...Συνεπώς ο Τρουπής είναι ένας αληθινός σύγχρονος διδάσκαλος του Γένους που πρέπει να μπει σ΄όλα τα αναγνωστικά για λόγους εθνικής αυτογνωσίας...".
-Η Λογοτέχνης Ζαχαρούλα Γαϊτανάκη έγραψε το παρακάτω κείμενο για το έργο του Θοδωρή "ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΑ".
Aφιέρωμα στον Θεόδωρο Κ. Τρουπή:
"ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΑ" Τόμος με ποιήματα (6 συλλογές)
Eκδόσεις "ΜΟΡΙΑΣ", Αθήνα 2003
"Κρέμασε ρόπτρο / η ποίηση / στην Πύλη της καρδιάς μου."
Ο Θεόδωρος Κ. Τρουπής γεννήθηκε στο χωριό Σέρβου το 1932. Σπούδασε στην Παιδαγωγική Ακαδημία Τριπόλεως και εργάστηκε ως δάσκαλος. Από το 1986 εκδίδει ένα από τα καλύτερα λογοτεχνικά περιοδικά της χώρας μας, τον "ΜΟΡΙΑ". Πολλά ποιήματά του έχουν μεταφραστεί σε ξένες γλώσσες και έχουν περιληφθεί σε διάφορες Ανθολογίες. Ο Θεοδ. Τρουπής έχει καταπιαστεί με όλα σχεδόν τα είδη του έντεχνου γραπτού λόγου. Εμείς τον θεωρούμε έναν σπουδαίο διηγηματογράφο ενώ αξιοπρόσεχτα είναι τα λαογραφικά του και τα δοκίμιά του.
Στα "ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΑ" του έχει συγκεντρώσει 6 ποιητικές συλλογές από τις οποίες ανθολογούμε ένα ποίημα από την καθεμιά, ως δείγμα γραφής του:
1) Από τη συλλογή "ΤΑ ΑΦΕΛΗ", σελ. 80, το ποίημα "ΔΙΔΑΧΗ" στη σελ. 11: "Ξεχέρσωσα. / Ίδρωσα. / Όργωσα. / Έσπειρα. / Βοτάνισα. / Θέρισα. / Δεμάτιασα. / Κουβάλησα. / Αλώνισα. / Λίχνισα. / Τ' άχυρα. / Φύγανε. Μείνανε. / Ελάχιστα / άρρωστα / σταρόσπυρα / αψώμοτα. / Μέρμηγκες / αδιάφοροι / τα ' βλεπαν. / Ένιωσα / μέσα μου / άδικο / θάνατο. / Πεινάσαμε. / Μάθαμε. / Ζήσαμε."
2) Από τη συλλογή "ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ", σελίδες 64, το ποίημα "ΙΔΙΑ ΒΡΩΜΑ", στη σελίδα 23: "Παντού ο ίδιος στοχασμός / το χάος και ο μαρασμός / στο δόγμα και στο κόμμα. // Όπου ιδρώνουν οι πολλοί / και τρώνε οι αμαρτωλοί / βγαίνει η ίδια βρώμα..."
3) Από τη συλλογή "ΤΑ ΑΔΕΣΠΟΤΑ", σελίδες 64, το ποίημα "ΜΑΤΑΙΟΣ ΑΓΩΝΑΣ" στη σελίδα 47: "Μια ζωή αγωνίστηκα / και δεν τα κατάφερα / να γίνω χριστιανός. / Και τα δυο παλτά μου / ακόμα στην ντουλάπα / άθικτα κρέμονται!"
4) Από την αφιερωματική συλλογή (σονέτων με Υστερόγραφο και αφιέρωση σε γνωστούς και φίλους ποιητές και όχι μόνο) "ΕΠΙΣΤΟΛΑΡΙΑ", σελίδες 144, το ποίημα αφιέρωση στη Ζαχαρούλα Γαϊτανάκη, στη σελίδα 13: "(Η δόξα των εθνών και η μεγαλοσύνη / μετριούνται με την ομορφιά και την ειρήνη.) Ανθρωποφάγε Μπους, σου στέλνω απόψε / παιδάκι απ' το Ιράκ καλοψημένο... / Όσο τραβά η όρεξή σου κόψε... / Έν' άλλο σου ΄χω για αύριο φυλαγμένο. // Κι αίμα πού σου στέλνω να μεθύσεις. / Κι όλους τους κανιβάλους να κεράσεις. / Στον κόσμο ελεύθερον να μην αφήσεις. / Αν φας και τα παιδιά σου, ίσως χορτάσεις. // Σου στέλνω τις κραυγές όλου του κόσμου / ένα ποτάμι δάκρυα και κατάρες / και μύριους σατανάδες με κιθάρες. // Για όλα αυτά παρακαλώ σε δώσ' μου / ένα χαμόγελο απ' το παιδί σου. / Ίσως μ' αυτό γιατρέψω την ψυχή σου. Υ.Γ. Ακούω τη λέξη "πόλεμος" και ορφανά μετράω..."
5) Από τη συλλογή "ΤΑ ΑΝΕΠΙΣΗΜΑ", σελ.: 80, το ποίημα "Η ΦΗΜΗ", στη σελίδα 46: " Ο κονιορτός της καθημερινότητας / επικάθεται στα πέπλα της φήμης / την αλλοιώνει και την αφανίζει / στου χρόνου το έρεβος."
6) Από τη συλλογή "ΕΣΠΕΡΙΝΑ", σελ.: 64 υπογραμμίσαμε το καλοσώρισμα: "Εσκάψανε για OPERA / και φύτρωσε ΓΚΑΡΑΖΙ." και το ποίημα "ΣΤΥΛΩΜΑΤΑ" - συμβουλές σε ποιητές στη σελίδα 26: "Όταν μια λέξη στο στίχο τρεκλίζει / μην τη στυλώνεις με άρθρα και μόρια / (Όλο το ποίημα το ανοστίζει). / Είναι σαν να φοράς πατινάζ / κοθόρνους ή ξυλοπόδαρα... / στα πόδια ενός μεθυσμένου..."
Η ποίηση του κ. ΘΕΟΔΩΡΟΥ Κ. ΤΡΟΥΠΗ στα "ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΑ" του είναι γεμάτη μηνύματα, συναισθήματα και ιδέες. Και "Οι ιδέες είναι άστρα / Πυρπολούν, γκρεμίζουν κάστρα." μας λέει ο ποιητής. Κι οι λέξεις του, είναι το υλικό της δουλειάς του. "Του μυαλού μας ψήγματα./ Λέξεις! Έχουν μέταλλο! / Μέταλλο πανάκριβο / λαμπερό κι απρόσβλητο / από κάθε ψεύτικο / λαμπερό και κίβδηλο." Αυτές οι λέξεις, το βασικό στοιχείο της ποίησης "Θέλουν όμως λιώσιμο / στης ψυχής την κάμινο. / Θέλουν σφυρηλάτημα / στου μυαλού τον άκμονα / για να γίνουν άγαλμα."
Ο ΘΕΟΔΩΡΟΣ Κ. ΤΡΟΥΠΗΣ, από τους λίγους καλούς ποιητές της εποχής μας, σπέρνει τις ευαισθησίες του και τους στοχασμούς του παντού. Κι ελπίζει πώς οι σπόροι του θα βρουν πολλά γόνιμα εδάφη να φυτρώσουν και να δώσουν καρπούς στις καρδιές των ανθρώπων. Μας λέει "Ξερολιθιές, πεζούλια οι στίχοι μου / σ' ορθές βουνοπλαγιές και άνυδρες. / Το χώμα της ψυχής μου στήριξαν. / Το είναι μου εκεί εφυτούργησα. / Κι έτσι, έφυγε η ζωή μου ολάκερη. // Θέλω, κι ελπίζω να καρπίσουνε. / να τους τρυγάτε όποτε θέλετε / ελεύθερα κι εγώ θα χαίρομαι, / εδώ στη χώρα των ασφόδελων." (το ποίημά του "ΟΙ ΣΤΙΧΟΙ ΜΟΥ").
Αυτόν τον ποιητή αξίζει να γνωρίσετε. Τιμά τη Γορτυνία, τιμά την Ελληνική Λογοτεχνία, λαμπρύνει την παγκόσμια Ποίηση.
Η ίδια λογοτέχνης μετά το θάνατό του Θοδωρή έγραψε για το έργο του:
"...Ο Θόδωρος Τρουπής ήταν ένας θαυμάσιος άνθρωπος, ένας σπουδαίος λογοτέχνης, ένας σπάνιος φίλος. Τον αποχαιρετούμε κρατώντας στη μνήμη μας τις ωφέλιμες ορμήνιες του για το λογοτεχνικό χώρο, τον ευχαριστούμε που στάθηκε για μας ένας πολύτιμος σύμβουλος και ένας υπέροχος πνευματικός φίλος..."
"...Θα θυμόμαστε το Θόδωρο Τρουπή γιατί μοιραστήκαμε μαζί του σκέψεις και ποίηση, γιατί μας δίδαξε ανθρωπιά και σεβασμό, ήθος και ευγένεια ψυχής. Θα μελετάμε τους στοίχους του και θα ξεχειλίζουμε από συγκίνηση και λυρισμό. Θα διαβάζουμε τα διηγήματά του, τη θαυμάσια νουβέλα του "Άνθρωποι της σκαλωσιάς" τα μυθιστορήματα του και θα απολαμβάνουμε της καλής πεζογραφίας τους καρπούς. Θα ξεφυλλίζουμε τα τεύχη του "Μοριά" και θα συλλέγουμε μοναδικούς πνευματικούς θησαυρούς..."
"...Ο Θόδωρος Τρουπής αφήνει δουλειά αξιόλογη ως παρακαταθήκη για τους μελετητές και τους συναδέλφους του. Μπορεί το φθαρτό του σώμα να μη βρίσκεται πια μαζί μας αλλά το έργο του θα υπάρχει στις βιβλιοθήκες μας για να ανατρέχουμε στις σελίδες του, οι αναμνήσεις μας θα τον φέρνουν στη σκέψη μας και η πνευματική του παρουσία θα είναι ζωντανή, φωτεινή και οικεία. Όλοι όσοι τον γνωρίσαμε από κοντά και όσοι τον αγαπήσαμε μέσα από τα βιβλία του, τον αποχαιρετούμε δακρυσμένοι. Ο νους μας και η καρδιά μας θα πλημμυρίζουν από της ευεργετικής παρουσίας του τις θύμησες..."
-Ο Λευτέρης Τσόκας, της εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών έγραψε για το έργο του Θοδωρή μετά το θάνατό του.
«...Το έργο που κατέλειπε ο Θοδωρής -αγγίζοντας τον αριθμό των 150 τίτλων- είναι ευρύ θεματικά καλύπτοντας ζητήματα που άπτονται της εκπαίδευσης, λαογραφίας, ιστορίας, θεάτρου και λογοτεχνίας.
Ήταν εκδότης μέχρι το τέλος της ζωής του, του «ΜΟΡΙΑ» (τριμηνιαίο λογοτεχνικό, λαογραφικό, ιστορικό περιοδικό). Ο τίτλος που είχε στην προμετωπίδα «Σκαλίζοντας τις ρίζες μας», μας έβρισκε απολύτως σύμφωνους με τα αφιερώματα που έκανε στους Έλληνες Δημιουργούς. Ήταν ένα βήμα προόδου κι επικοινωνίας, καθώς ανέδειξε πολλούς απ΄ αυτούς που έγιναν ευρύτερα γνωστοί.
Ο Θοδωρής ήταν ένας υγιής σκεπτόμενος πνευματικά άνθρωπος και ένθερμος μελετητής και αναγνώστης των κειμένων που επιμελούνταν και εξέδιδε μέσω του περιοδικού του. Ανήσυχη πνευματική φιγούρα ήταν πανταχού παρών σ΄όλες τις εκδηλώσεις και τα σωματεία.
Ασχολήθηκε τριάντα τόσα χρόνια με την εκπαίδευση, έγραψε πολλά βιβλία για τα παιδιά, (ποιήματα για τις σχολικές γιορτές, θεατρικές πρόζες κ.α.), συστηματική η συγγραφική και εκδοτική του δραστηριότητα, αρθρογραφούσε σε εφημερίδες και περιοδικά.
Τακτικός και τεκμηριωμένος στις απόψεις του, είχε την μεγάλη ευχέρεια να κατατάσσει τα θέματά του κατά ενότητες -καθώς είμαι σε θέση να γνωρίζω από τις συχνές επισκέψεις μου στο γραφείο του- που υπάρχουν στις στήλες του περιοδικού στις τελευταίες σελίδες και σε φακέλους, που μπορούν να χρησιμεύσουν στον μελετητή, τον ερευνητή, τον επιστήμονα, τον μαθητή κ.α., που θα ήθελαν να εντρυφήσουν στο τιτάνιο έργο που πράγματι έχει αφήσει.
Η συγγραφική και πνευματική οικογένεια έχασε έναν έντιμο εκπρόσωπό της, που δίδαξε το λιτό κι όχι το περιττό και ο λόγος του είχε βαρύτητα. Είχε τόλμη, ήταν μαχητής της ζωής και της πένας, με απαράμιλλο ύφος και αναπλαστική δύναμη. Αυστηρός και γενναιόδωρος, άνοιξε δρόμους πνευματικούς και επηρέασε βαθύτατα τους σύγχρονούς του..."
B) ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ
Στις 15 Αυγούστου 2009, ο Δήμος Ηραίας και η οικογένεια του Θεοδώρου Κ.Τρουπή διοργάνωσαν μουσική