ΑΡΚΑΔΩΝ WHO is WHO: Ιανουαρίου 2011

50 χρόνια από την δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη

από τις Δραστηριότητες του ΚΕΠΕΜΕ

Ιστορίες από την Αρκαδία
Βραδιάζει, η ψύχρα λίγη και ευχάριστη, και στην πλατεία της Ωριάς, ενός μικρού ορεινού χωριού της Αρκαδίας, πλήθος κόσμου κάθεται στις πλαστικές καρέκλες και παρακολουθεί με ενδιαφέρον τους ομιλητές.
Είναι η πρώτη, χαλαρή σύναξη των προσκεκλημένων του «Κέντρου Πελοποννησιακών Μελετών» που ξεκινούν το τριήμερό τους στην Αρκαδία, έχοντας μόλις αφιχθεί από Αθήνα.Στο χωριό βρίσκονται και 20 Γερμανοί μαθητές, προσκεκλημένοι ενός Γερμανού καθηγητή που αγάπησε τον τόπο, αγόρασε σπίτι και επί 15 χρόνια περνάει εδώ τις διακοπές του. Καλείται να δώσει στο ακροατήριο τη ματιά του ξενοφερμένου. Θυμίζει τον στίχο του Γκέτε «Ημουν κι εγώ στην Αρκαδία» και προσθέτει: «Τα χωριά σχεδόν δεν ζούσαν μέχρι τώρα, αλλά κάποιοι γυρνούν απ' την Αθήνα και ανακαινίζουν τα παλιά σπίτια. Για να μείνει ο ξένος που περνάει από τα χωριά της Αρκαδίας, πρέπει να βρει καλό φαΐ, καθαριότητα, έναν ξενώνα να μείνει. Τα χωριά πρέπει να ομορφύνουν, να κρατούν τον επισκέπτη». Οι ομιλητές εξυμνούν τις ομορφιές της Αρκαδίας - δεν χρειάζεται, την πρώτη γεύση όλοι την έχουμε πάρει.Διαπράττοντας ένα μικρό «ανφέαρ», αφήνω τη συζήτηση και κάνω μια σύντομη βόλτα στο χωριό. Μαντεύω τη Χαράδρα του Τάνου, κάτω απ' το χωριό, που είχα χαζέψει όταν ακόμα υπήρχε φως. Κάποιοι από τους συνέδρους την είχαν παλιότερα διασχίσει και άκουσα με ζήλια τις αφηγήσεις τους. Να κόψω και το τσιγάρο πριν το επιχειρήσω!Επιστρέφουμε στη βάση μας, το νεότευκτο Δασικό Χωριό στα Ανω Δολιανά, μερικά χιλιόμετρα πιο πέρα. Το επόμενο πρωί ανακαλύπτω γιατί το λένε «μπαλκόνι του Πάρνωνα». Από υψόμετρο 1.050 μέτρα, βλέπω όλη την πεδιάδα της Αρκαδίας, ενώ το μάτι περιπλανιέται στις πλαγιές του Πάρνωνα που την κυκλώνουν.Το Δασικό Χωριό είναι ένα συγκρότημα ξύλινων σπιτιών, ευρύχωρων και καλοφτιαγμένων, με μόνη παραφωνία τις σκεπές που δεν είναι με κεραμίδι αλλά από μεταλλικό υλικό που το μιμείται αισθητικά. Προσφέρεται για ήρεμες διακοπές, φτηνά είναι (15.000-25.000 δρχ. το νοίκι για κάθε σπίτι, που χωράει από δύο μέχρι έξι άτομα), βόλτες στις γύρω πλαγιές μπορείτε να πάτε, δροσιά έχει. Θάλασσα; Το παράλιο Αστρος δεν απέχει πάνω από είκοσι χιλιόμετρα, οπότε είτε με το πούλμαν που θα υπάρχει είτε με Ι.Χ., δεν θα τη στερηθείτε.Πηγαίνουμε στην Τρίπολη, όπου θα διεξαχθεί στο Πολιτιστικό Κέντρο η ημερίδα για τους περιηγητές του Μοριά. Ξεχωρίζουν οι εισηγήσεις για τον Παναγιώτη Ποταγό, έναν Αρκά γιατρό που (εκατόν είκοσι χρόνια πριν!) έφτασε δύο φορές μέχρι την Κίνα και το Αφγανιστάν (όπου τον σταμάτησαν οι αποικιοκράτες Εγγλέζοι) και άλλη μία μέχρι τα βάθη της Αφρικής.Στο γυρισμό, επισκεπτόμαστε τη Μονή της Μαλεβής. Ενδιαφέρουσα για τους πιστούς, αλλά εμένα με ανατριχιάζουν τα ηθικοπλαστικά κηρύγματα των σκίτσων με τους αμαρτωλούς που καίγονται στην Κόλαση. Τα προσπερνάω και βγαίνω στον περίβολο για να αγναντέψω τους δενδρόκεδρους που απαντώνται μόνο εδώ και... στα βάθη της Ανατολής. Στο κεφάλι μου γυρίζουν οι εικόνες από το ντοκιμαντέρ του συνταξιδιώτη μας Αγγελου Θεοδωρόπουλου που είδαμε, λίγες ώρες πριν, στην Τρίπολη. Θέμα του η ζωοπανήγυρη της Αγιάς, όπου, μέχρι και είκοσι χρόνια πριν, οι αγρότες απ' τα γύρω χωριά μαζεύονταν για να αγοράσουν και να πουλήσουν ζώα. Πανδαισία ήχων, χρωμάτων, προσώπων.Κάνουμε μια στάση ακόμα, στον Αγιο Πέτρο, για γαλακτομπούρεκο. Χαζεύω την εκκλησία, με αρχιτεκτονική που θυμίζει τζαμί (!), και το μάτι μου πιάνει τον «τρελό του χωριού». Τον κερνάμε πορτοκαλάδα και μας ευχαριστεί, σηκώνοντας το ποτήρι σε χαιρετισμό.Το επόμενο πρωί κατεβαίνω στα Ανω Δολιανά, το «χωριό του Λαλιώτη». Φροντισμένο και σχετικά καθαρό, το χωριό κινείται στους ρυθμούς της αναπαράστασης της μάχης των Δολιανών στην επανάσταση του 1821, συγκεντρώνοντας λογής λογής «τοπικούς άρχοντες». Δυστυχώς, οι περισσότεροι δεν κάνουν τον κόπο να ανέβουν μέχρι το Δασικό Χωριό όπου έχει ξεκινήσει η ημερίδα για τον οικοτουρισμό και τη βιώσιμη ανάπτυξη της περιοχής. Κρίμα.Ξεχωρίζω τη φράση του επίκουρου καθηγητή Φίλιππου Νικολόπουλου από το Πανεπιστήμιο της Κρήτης: «Πρέπει να αντιστραφεί το σύμπλεγμα κατωτερότητας που ένιωθε ο κάτοικος του χωριού απέναντι στον τουρίστα, ενώ από την άλλη σκεφτόταν "να τα αρπάξω από το κορόιδο". Ο χωρικός πρέπει να νιώθει περήφανος για τον τόπο του, να νιώθει «ίσος προς ίσο» με τον ξένο και να αποζητά την «ψυχική επαφή» μαζί του».Κάποιοι κάτοικοι παραπονιούνται ότι δεν είχαν προσκληθεί στο συνέδριο που στο κάτω κάτω τους αφορά άμεσα. Ο Πάνος Αϊβαλής, υπεύθυνος του Κέντρου Πελοποννησιακών Μελετών και «ψυχή» του τριημέρου, με διαβεβαιώνει ότι είχαν μοιραστεί άφθονες προσκλήσεις στα καφενεία των Ανω Δολιανών και υπήρχαν αρκετές αφίσες.Το ταξίδι μου στην Αρκαδία τελειώνει. Γυρίζοντας, και με τα φώτα του πούλμαν να φωτίζουν την πλούσια βλάστηση του Πάρνωνα, υπόσχομαι στον εαυτό μου να ξαναγυρίσω.
ΑΛΕΞ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΗΣ
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 26/08/2002

«H Aρκαδία στη διαχρονική της πορεία» του Θανάση Μητσόπουλου

Eκδήλωση για τον συγγραφέα Θανάση Mητσόπουλο στην Aίθουσα της Παλαιάς Bουλής την Tετάρτη 13 Δεκεμβρίου 2006 και ώρα 6.00 μ.μ. «H Aρκαδία στη διαχρονική της πορεία» του Θανάση Μητσόπουλου έκδοση του «Κέντρου Πελοποννησιακών Μελετών» Κυκλοφόρησαν οι δύο πρώτοι τόμοι από το πεντάτομο έργο του Θανάση Μητσόπουλου.O πρώτος τόμος με τον τίτλο: "H Aρκαδία: H Φύση - H Mυθολογία και θεογονία - Oι απαρχές της ανθρώπινης παρουσίας" και ο δεύτερος τόμος με τον τίτλο: "H Aρχαία Aρκαδία", από τις εκδόσεις του Κέντρου Πελοποννησιακών Μελετών. Για τη συγγραφή και την τελική διαμόρφωση των δυο πρώτων τόμων ο συγγραφέας συνεργάστηκε -κοντά στα είκοσι χρόνια- με πολλούς πανεπιστημιακούς και άλλους επιστήμονες, Aρκάδες και μη, όπως, γεωλόγους, σπηλαιολόγους, παλαιοντολόγους, αρχαιολόγους, φυσιοδίφες, ιστορικούς, πολιτιστικούς μελετητές και πολλούς άλλους γνώστες της αρκαδικής Φύσης, ιστορίας και ζωής στο κύλισμα του χρόνου. H παρουσίαση της ιστορίας και του τρόπου ζωής της περήφανης Aρκαδικής Γης, με την πλούσια πολιτιστική της παράδοση, φιλοδοξεί να συμβάλει σ' αυτή την τιτάνια προσπάθεια αυτογνωσίας του ανθρώπου, προβάλλοντας τα μεγάλα ανθρώπινα ιδανικά που σημαδεύουν την ιστορική του πορεία: Tην ελευθερία, την εργατικότητα, το σεβασμό του ανθρώπου, την αγάπη, τη συνεργασία μεταξύ των ανθρώπων και την κατάργηση της βίας, ως μέσου για την επίλυση των διαφορών ανθρώπων και εθνών. Έτσι ώστε να μην αφήσουν τον εαυτό τους να αφομοιωθεί από τα ξένα πολιτιστικά προϊόντα και πολλές φορές και υποπροϊόντα, αλλά να δώσουν και να πάρουν ως ισότιμοι εταίροι στη νέα αυτή πορεία. «H σκέψη να γράψω για την ιδιαίτερη πατρίδα μου την Aρκαδία -σημειώνει ο Θανάσης Mητσόπουλος- με απασχολούσε από πολλά χρόνια και πρόβαλλε πάντα σαν ένα ανεκπλήρωτο χρέος. Έτσι, σήμερα, ύστερα από εικοσάχρονη σχεδόν επίπονη προσπάθεια συγκέντρωσης και ταξινόμησης του υλικού, προετοιμασίας και συγγραφής, ο πρώτος και ο δεύτερος τόμος βρίσκονται κιόλας στα χέρια των αναγνωστών και ετοιμάζονται για το τυπογραφείο άλλοι δύο και απομένει ο πέμπτος και τελευταίος, για τον οποίο συγκεντρώνω τώρα το υλικό».
*** Για τα δύο αυτά θαυμάσια βιβλία του Θανάση Mητσόπουλου θα γίνει παρουσίαση την Tετάρτη 13 Δεκεμβρίου 2006 και ώρα 6.00 μ.μ. στην Aίθουσα της Παλαιάς Bουλής, Σταδίου 13 Aθήνα. Για το συγγραφικό έργο του συγγραφέα θα μιλήσουν οι καθηγητές Πανεπιστημίων κ.κ. Eυάγγελος Bελιτζέλος, Γιάννης Πανούσης, Φίλιππος Nικολόπουλος και ο Γεώργιος Θανόπουλος, συντονίζει ο Πάνος Aϊβαλής εκδότης-δημοσιογράφος. Tην εκδήλωση διοργανώνει η Eταιρεία Aρκαδικών Γραμμάτων και Tεχνών.
ΚΕΝΤΡO ΠΕΛOΠOΝΝHΣΙΑΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ
Δ/νση Αθηνών: Πυθίας 6, Πλατεία Κυψέλης 11364 Αθήνα
τηλ.: 210 3245.771
Τηλ. επικοινωνίας με τον συγγραφέα:
22260 53431 , 53422

Κυριακή 9 Ιανουαρίου 2011

Κυριάκος Σιμόπουλος

- ή "Ανταίος" | ΚΕ.ΠΕ.ΜΕ